formaliteite en familievakansies

Dit was 'n bedrywige week.

Na 17 ure se rit vanaf Natal na die Boland het ek vir oulaas weer kom nostalgies raak oor my universiteitsjare. Die einde was inderdaad bittersoet en die plegtigheid was 4 ure lank sodat ek my 4 seconds of fame kon hê terwyl die tannie my oor die kop slaan.

Ek is maar bly dit was net 4 sekondes. Dit beteken ek het ten minste nog 14 minute en 56 sekondes oor! Klink vir my opwindend, want siende dat ek nou die kruin van my kwarteeu-krisis betree kan dit van nou af net beter gaan.

Terug na die Sleepy Hollow toe met my, want daar wag nuwe uitdagings, wonderlike mense en 'n skoon begin.

En na hierdie intense week van formaliteite en familie en vakansie is dit weereens bevestig. Mens kan nie jou familie kies nie, maar gelukkig kan jy al die ander mense om jou kies presies soos jy van hulle hou.

Pyp, twak, vuurhoudjies.

check.
check.
check.

So daar is 'n paar goed wat moes uitgesorteer word, en dis nou afgehandel.

Kyk, teen die tyd kan jy my niks meer van 'n dokter vertel nie. Ek sien een elke dag, ek sien 'n ander een weekliks, ek bel 'n ander een elke twee weke (die waglys is 6maande, so ek het my stalker knoppie opgedraai van 'n 2 na 'n 7, om seker te maak ek kom in).

Intussen werk ek aan so paar kantlynprojekte, bloot net om my besig te hou gedurende hierdie nuwe wagtydperk. Ek is weer ingeboek by BadCop wat seker maak ek doen my 200 crunches sonder blaaskans. Die piesangplaasverrigtinge en sosiale netwerk is in orde en eintlik nou weer vol lewe vandat ek terug is. En dan is daar natuurlik die golflesse en David Leadbetter se advies wat my kry om te fokus op nuwe dinge. En soos hy sê, dit gaan nie oor hoe hard jy slaan nie, maar hoe reguit. Die punt is, ek is by my spreekwoordelike driving range en ek fokus op die vlaggie.

Kom ons hoop die Witneus besluit dat my aansoek by vêrre die beste was, want dan gaan dinge net nog interessanter raak hier in die sleepy hollow.

bitter(soet)einde

Ek het nie 'n kostuum nodig vir Vrydagaand se Halloweenpartytjie nie.

So kom die kwartaal uiteindelik tot 'n einde. Dit was moontlik die rofste 7 akademiese en emosionele weke van my lewe. Na reekse en reekse se laat nagte, deurnagte, vroeë oggende en lang etensure van tik, navors, hersien, tik en weer tik is dit nou klaar.

Maar ek voel so bietjie soos 'n zombie. Dis moontlik dat ek al twee dae terug 'n berroerte gehad het en nog nie agter gekom het dat die skuim teen die kant van my mond afdrup nie. Bloot net omdat ek onophoudelik sit en tik en tik en tik aan die bemarkingsplan.

Tussendeur dit alles het ek 'n paar splinternuwe Converse skoene gewen. En 'n nuwe hart gekoop.

Na die vreeslike bedrywige en kleurvolle beknopte jaar is daar iets bittersoet aan die einde wat my opgewonde en blinkoog motiveer om uit te hou en aan te hou en klaar te maak.

Te vroeg vir 'n Saterdagoggend

Ek hou van vroeg opstaan.

Dit was nog nooit regtig 'n pyn vir my om vroeg op te staan om iets te gaan doen nie. Plig of plesier, as die wekker afgaan dan is ek reg vir aksie. Die afgelope 2 maande was eintlik bietjie moeiliker, want daar is net nie genoeg energie in my lyf oor om in die oggend op te staan nie.

Appleslut wat BRek Honns doen en haarself ook simpel swot, beskryf die gevoel so mooi. As mens in die oggend wakker word wil jy begin huil en jou kussing vashou en uitskree:
"Noooo, the pain starts!!"

Maar iewers laasweek het ek tot die besef gekom daar is 3 goed wat ek MOET doen om hierdie kursus deur te kom.

Ek MOET eet.
Ek MOET slaap.
Ek MOET oefening doen.

So maklik soos dit. My oplossing vir die volgende 3 weke is dus om die drie goed eweredig te verdeel en dit die lekkerste dele van my dag te maak. Want ja, die ander 15 ure sit en tik ek aan die tesis.

So elke dag het ek 'n ete afspraak met iemand wat my siel voed.
Ek maak seker ek slaap minstens 7 ure per nag.
En ek oefen vir 'n uur, net om die frustrasies uit te woed.

Vanoggand is ek weer heel vurig op en wakker. Reg vir die gym en reg vir die maraton tiksessie. Na gistraand se dinner-party met Netsie en Appleslut is ek gelaai vir enige berg of storm.

Ek was heel in my skik met myself dat ek al 06:20 stop voor Coetzenburg... net om uit te vind dat hulle eers 07:00 op 'n Saterdag oopmaak!

roomys statistieke

Ek hou nie van roomys nie.

Nie omdat dit vet maak, of te ryk en romerig is, of te soet nie. Ek hou van die idee van roomys eet op die strand. Dit lyk altyd so lekker om 'n roomys te deel en lek-lek in die straat te stap met jou liefling en 'n dubbel sjokolade-toffie op een van daardie lekker horinkies.
Maar ek hou nie van roomys nie, al van kleins af.

Roomys is koud en gee my onmiddellik hoofpyn.

So ek is besig met 'n magdom statistiek wat ek moet verwerk en kodes gee en in Excell op 'n spreadsheet moet sit.
Ek haat Excell.
Dis te reguit, te akkuraat, te veel blokkies en herinner my hopeloos te veel aan iets soortgelyk aan 'n kontantontvangstejoernaal of watookal dit was wat ek geleer het in rekeningkunde in st7.

En met al hierdie navorsing word ek toe geforseer om 'n spreadsheet te maak. Al die blokkies, al die kodes, al die data. Genoeg om my hoofpyn te gee, want ek kyk kruismedwars en kan nie sien watter lettertjie by watter nommertjie moet kom nie.

Dis toe wat ek aan roomys dink. (want dis skielik koud hier in fharga en nie meer so subtropies nie). Net daar vind ek die oplossing vir my hoofpyn! Die rye en rye blokkies is nou in kleure in roomys skakerings. Lyk te pragtig, so asof mens dit wil lek.

Van een hoofpyn na die volgende is ek darem nou heel in my skik met my roomys statistieke!

doodgewoon fantasties

Ek het 'n doodgwone fantastiese dag gehad.

Behalwe nou vir die feit dat ek die grootse deel van die dag in die lab was terwyl die son vandag weer partytjie gehou het en vir almal gelukstrale gegee het.

Ek was al half7 besig om fiets te ry. Nee, nie regte fiets nie. (Ritme! Balans! Ko-ordinasie!) Die gymfiets.

En 9h het ek al mooi netjies aangetrek en klaar ge-ontbyt gesit en tik aan my "random sampling errors" Ja, heel lukraak so vir 'n Maandagoggend.

Teen 11h het ek gaan koffie saam met Laantjie en Plantjie. Altyd pret om te neul oor hoe oud ons geword het en hoe nodig dit is om te gym in die oggend.

Tussendeur het ek gehap aan 'n appel en 'n geglimlag vir so paar vreemdelinge.

Net om teen laatmiddag te besef dat dit amper tyd is vir klas by Spotty. Weereens interessante feite geleer oor belangriker goed in die lewe soos Nutella vir ontbyt.

En na by purple haze power smoothy en 2-uur maraton tiksessie, voel ek tevrede.

Wat 'n doodgewoon fantastiese dag!

subtropiese klimaat van Fharga

Ek sien myself op 'n eiland.

Aangesien ek so dagdroom oor al die ander plekke waar ek eerder sou wou wees, help dit natuurlik nie dat die rekenaarlab (ook beter bekend as Fharga) subtropiese klimaat het nie!

Graag sou ek wou hê dat iemand 'n stringetjie blomme om my nek hang as ek hier instap en onmiddelik 'n kleurvolle kelkie in my hand stop. Met sommer twee klein sambreeltjies daarin!

Maar nee, al wat ek kry is 'n onstabiele stoel wat kreun as mens nader skuif aan die rekenaar en lugversorging wat heeltemal seisoen bedonnerd is.
Lugversoring, nogal... meer soos onversorgde lug!

koffieboer in Tahiti

Ek wil eendag spesialiseer in lugkasteelargitektuur.

Ek dink ek is darem nou al bekwaam om dié goed te beplan, konstrueer en selfs te verf. Die lekkerste natuurlik is wanneer daar iemand anders is wat die entoesiasme deel en net so graag 'n paar kleurkryte gryp en verder skribbel op die bloudruk. Ek ken nogal 'n paar sulke mense.

Nou ja toe. Dis Oktober en ek dink ek het nou al genoeg verduidelik hoe bedrywig ek veronderstel is om te wees. Tog vind ek tyd om tussendeur te gesels met ou vriende en dan te droom oor al die ander plekke waar ek eerder sou wou wees.

Soos Tahiti.

Toe besluit Koala dat hy sommer sal saam gaan. Hoe durf ek so 'n avontuur aanpak op my eie? Buitendien, hy sal dan seker maak dat die koffieplantasie genoeg geldjies inbring om op 'n daaglikse basis die son te kan sien sak en 'n Pina Colada te geniet.
Lieflik!

So terwyl ek dan verder lees oor SA se groeiende internetverbruikers sal ek kort-kort stop om te dink aan 'n plek wat bietjie verder en bietjie aanlokliker is as hier.

6.6 miljoen

Ek het vandag 2 dinge geleer.

Hier sit ek in die rekenaarlab terwyl nog 'n sonskyndag my terg. Dis lente in die boland en Koos sou darem vandag 'n paar ekstra versies kon bysing, want vandag is pragtig.

Dis vroeg Oktober en ek weet presies hoe die volgende 4 weke lyk. Dis die struktuur wat my keel so klein bietjie laat toetrek. So tussendeur die tesis, 'n navorsingstaak, 2 powerpoint presentations en nog 'n eksamen weet ek darem dat ek Oktober afsluit met Rico se Halloween/Gorrilla verjaarsdagpartytjie op die 31ste. Ek dink nie eers ek gaan 'n kostuum nodig hê vir die affêre nie. Ek kan maar net aangaan soos wat ek nou aangaan en die dag wat ek daai tesis ingee sommer begin partytjie.

Ek het darem 'n paar interessante feite vandag geleer hier in die lab. Eerstens, dat nie eers die groot boks smarties genoeg is om jou te troos omdat jy nie die sonskyn kan waardeer nie. En tweedens, Suid-Afrika het teen einde 2007 6.6miljoen internetverbruikers gehad en teen 2012 word daar bereken dat daar 'n volle 11.3miljoen internetverbruikers sal wees.

Gedigte vir gesigte

Jy vat die grondpad deur my hart.

Zinkplaat is darem maar goed met wat hulle doen. Goeie musiek, dieper lirieke as blote dwangrym en betekenisvolle musiekvideo's. Ek volg hulle musiek nou al vir 'n hele paar jaar en daar is altyd so paar liedjies wat uitstaan en net 'n indruk op my maak.

"Het ek nagelaat om te sê jy is my gunsteling mens, want ons kom al 'n lang pad saam en hou goeie moed, hou goeie moed vir my"

Gaan kyk bietjie self wat ek hiermee bedoel.
http://www.youtube.com/watch?v=MFcRRpBq30c

nerfaf

Almal het 'n skeen wat geskop kan word.

sê wie, goeiemiddag?

Ek moet bieg.

Ek luister soms RSG. Nie per ongeluk of noodgedwonge omdat dit in my ouerhuis by elke radioluidspreker uitpeul nie. Ek skakel in. Veral as Nikki met sy growwe stem die tannies eintlik terg en sommige inbellers slegsê.

Daar was al kere wat ek histeries gelag het oor die goed wat die mense kan kwytraak. Dan is daar kere wat ek sit en dink, wat op dees aarde sal maak dat iemand wil inbel om met Nikki te gesels? Gaan my verstand te bowe, gelukkig vir my verskaf dit alles goeie vermaak.

Die een keer het hulle gepraat oor rook. 'n Tannie van een of ander Tweebuffelsmeteenskootdoodgeskietfontein het ingebel en vertel dat sy ingroei toonnaels het. Ja, jy lees reg. Ingroeitoonnaels, dis waaroor my volk bieg by 'n radio-omroeper!
Haar verduideliking was soos volg:
"Hallo Nikki, (is ek op die lug?) Nikki, ek wil nou vir jou 'n ding vertel. Ek het ingroeitoonnaels. En Nikki, ek was nou al verskeie kere dokter toe daaroor. Weet jy wat sê die dokter toe vir my?"
(ek kan jou belowe Nikki wou nie weet nie, maar sy het hom in elk geval vertel)
"Nikki, die dokter sê dis omdat ek rook. So daar het jy dit. Kan jy glo, Nikki! Is ek nog op die lug?"

So gister rits ek rond in die Rooi Gevaar en skakel toe weer in op RSG.

Hulle het gesels oor trotse Afrikaanse sê-goedjies. Tannie Moeks van Namakwaland het ingebel om te vertel dat haar pa so lief is vir golf speel. As die bal so stadig gaan stilstaan langs die gaatjie dan sê hy: "Die balletjie lê so mooi soos 'n bruid op 'n bed"
Nou ja, miskien nie so vreeslik snaaks nie, maar Nikki het dit verloor. Hy het so gelag dat hy nie die volgende persoon kon hoor wat ingebel het nie. Hy het so erg gelag, dat ek begin lag het.

So tussen al die stres was dit net die ding wat ek nodig gehad het. Dankie RSG dat ek so lekker kan lag, al is dit so moeilik om te erken ek luister eintlik na julle!

Maandagmiddag tussen 13:00 en 15:00

Selfbejammering is belaglik!

Veral as jy weet dat alles wat tot dusver verloop het presies gebeur het omdat jy dit toegelaat het om te gebeur.

Goed, goed, ek sal ophou met die kode taal.

Klas begin weer Maandag. Ons skryf eksamen Donderdag. Vrydag moet daar nog 'n raamwerk ingege word van die grote BEMARKINGSPLAN... en dis net vir die week van 22 -27 Sept. Dan begin die groot gevreesde Oktober 2008. Dis die tipe ding wat ouers gebruik om hul kinders mee bang te praat.

Alles goed en wel as die lewe net oor akademie was. Ons is immers sosiale wesens en my lewe is mos so kleurvol en beknop! Graag sal ek myself net bietjie wil jammer kry, so asof dit Maandagmiddag tussen 13:00 en 15:00 is. Dan raak ek skielik weer vies as ek so sit en bepeins. Ek dink ek is baie teenstrydig, so asof ek tussen 2 sterk pole val en nie lekker weet watter kant toe nie.

Nee wat, geen punt om 'n sissie te wees. Wie's bang?

eierdoppies, akademie en ironie

Ek is so te sê al weer in die kaap.

Noudat ek goed herstel het by die huis van my eierdop-lopery, kan ek met 'n nuwe blaadjie weer begin. Of aangaan. Of klaarmaak. Ek is nie presies seker wat die volgende 8 weke genoem moet word nie. Ek is wel vreesbevange. Ek sien 'n worsmasjien vol dinge wat moet gebeur.

Ironies genoeg wil ek nie terug gaan kaap toe nie. Na 6 jaar van veg en baklei om so ver as moontlik weg te kom van PMB, bevind ek myself in 'n vreemde situasie. Skielik begin ek oorweeg om dalk, net dalk, werk te soek nader aan die huis...

Soos Buurvrou so ruk terug gesê het:
"Mooooooeeeeeniiieeeee die kaaaaaaaaaaak aaaaaaagteeeeeer die buuuuuuuuuuuult gaaaaaaaan haaaaaaaaaaal nieeee. Jy is hieeeeeeeeer. Die kaaaaaaaaaaaak is daaaaaaaaaaaaaar"

Maar sien, dis moeilik. My koppie werk mos altyd oortyd. Ek kan nie help om te lag vir myself nie. Ek begin dink ek is 'n ironie-versamelaar.

genoeg

Ek het 'n laslappiedag gehad.

Vanoggend by die kerk het Shots Carla se neef getuig: "Ek huil nie sommer nie, jong, ek is so manlik jy kan met my ploeg" Ai, dis darem maar mooi gestel.

Luilekkersondagmiddag was lanklaas so lui en so lekker. Dis moeilik om heeltemal af te skakel, want my akademiese verpligtinge dawer so oor my kop. Toemaar, my verantwoordelikheidsin sal binnekort inskop.

Ken en die band het ons genooi om te kom fliek en toe nooi ek weer die spul oor vir koffie by my huis. So oor en weer, ek wens ek het nie nodig gehad om te swot nie. Ja, ek weet teen volgende jaar die tyd as ek al hard besig is om te werk, dan verlang ek na my sorglose studentedae.

Tog kan ek getuig dat ek vir die eerste keer in 'n baie lang tyd gelukkig is. Waarlik gelukkig. En so sê Dr Phil toe vandag vir my: "Happiness is having enough"

Ek dink ek het genoeg.
genoeg opwinding
genoeg vriende
genoeg liefde

poplap

My sosiale pligte hou my uit die werk.

As hoof van die verwelkomingskomitee was dit deel van my sosiale plig om vir Dr Phil aan elke krieseltjie PMB-local-is-lekker aktiwiteite en mense bekend te stel.

So is ons toe gistraand saam met Ken en sy band na die kerkbazaar se konsert. Die tent het sommer bult gestaan omdat elke tannie en oom hul sitplek moes inneem om vir Coenie te hoor sing. Toe Namakwaland se splinternuwe jas eers begin nuwejaar hou, was die gemeentelede histeries aan die applous en juig. Feestelik! Ons was net te bly dat Van Loveren een van die borge was, alles is meer draaglik na 2 glasies wyn. Veral 'n NG kerkbazaar.

Dr Phil het homself gate uitgeniet en dit lyk asof hy heel goed gaan inskakel hier in PMB. Kyk, selfs mamsie het hom al onder haar vlerk, hy was dan al klaar genooi vir ete en als. Ek sien nog in my geestesoog hoe al die tannies hulle dogters, kleindogters en susterskinders aan hom gaan voorstel. Niks soos nuwe talent in 'n klein gemeenskap nie. Hy gaan zulu klasse neem by K-love en latin american dancing begin doen saam met Né-tjie.

En so tussendeur al die aandag wat hy kry, noem hy my nog steeds poplap.

wilde trifle, katbos en kambro

Local is inderdaad lekker.

Vandag is dit die kerkbazaar. Ons bak en brou al heelweek en mamsie was vreeslik opgewonde om te sien dat P'nP nuwe geure jellie maak. Mango en waatlemoengeure is nou beskikbaar. Die trifle gaan wild wees! Ek dink natuurlik dat waatlemoengeurjellie nogal lekker jello shots sal maak, maar dit sal nie deug by 'n NG-kerkbazaar nie. O sies gag!

Ken en die band gaan musiek maak. Hulle oefen al heelweek en sy stem is eintlik al bietjie rou. Ek dink dit maak hom net soveel meer sexy. Gepraat van sexy, ek hoor Merwe van Basic het sy lang takhare laat knip. En ja, ek weet Merwe se skouers is die breedste in die Boland, want dis soms (indien enigsins) die rede hoekom die son nie skyn nie. Noudat ons praat oor breë skouers, ek dink Ken wen titel vir breedste skouers in KZN.

In elk geval, Ken en die band sing 'n hele paar liedjies... onder andere Free Falling, Black Balloon, Bad Moon Rising en dan die waaghalsige Flavour of the Week. Die dominee se vrou het gistermiddag mooi laat verstaan dat daardie geraas die kerk R30 000 gaan kos, hulle moet liewer iets rustiger sing. Ken het homself vinnig vervies, ek dink hy sal nou soos 'n stout tiener aspris die liedjie sing!

Vanaand is die groot konsert. Coenie de Villiers en Jannie Moolman. Vet pret!

9mm

Die Piesangplaas sal nooit weer dieselfde wees nie.

Daar was 'n kroeggeveg. Dis mos maar heel normaal om 'n spul manne te sien wat opgewerk en luidkeels raak. Alles was snaaks totdat die een ou 'n geweer uitruk, dit laai en in die lug ophou.

Nugter skrik was nog nooit so realisties nie.
Gelukkig het niemand seer gekry nie.

Soos ek sê, met die kleurvolle beknoptheid van my lewe kan mens nie anders as om te wonder...
Wat gaan volgende gebeur?

Piesangplaas

Ek hou van Ma se kos.

Ek kuier weer vinnig by die huis vir 'n week. Klasvrye studieweek is wat die US dit noem. Dis eintlik net 'n omgewingsverandering. Met ekstra voordele soos Ma se kos, my eie kamer, Jollie wat saam met my in die sonnetjie lê vir 'n middagslapie en oneindige tv. Die ergste natuurlik, is wanneer ek my sware boeke so heen en weer karwy, so asof ek regtig gaan werk aan die bemarkingsplan deur die vakansie.

Die kuiers by die Piesangplaas is 'n goeie voorbeeld van mag van die gewoonte, want vanaand is Woensdag en ons spul moet net doodeenvoudig 'n draai gaan maak. Ek is juis ook aangestel as toergids en hoof van die verwelkomingskomitee, want Dr Phil het laasweek hiernatoe verhuis om sy zuma jare te doen. Laantjie het streng opdrag gegee dat ek hom onder my vlerk moet inneem en aan Ken en sy band voorstel.

Weet nog nie wat dit alles gaan oplewer nie. Sal maar nog sien of ek met die man kan gesels, ek hou mos nie van dokters nie. Maar blykbaar sal ons baie in gemeen hê, so ek vat Laantjie se woord daarvoor.

O, ja, die Piesangplaas. Dis altyd opwindend om soontoe te gaan. Laaskeer toe ek daar was het ek 'n Waatlemoenboer van Hartswater daar ontmoet. Wie weet wat vanaand sal inhou. Laantjie waarsku my mos altyd: "Pasop vir vreemde mans met bekende drank, asook bekende mans met vreemde drank"

Sal versigtig wees en julle op hoogte hou.

voetsêk!

Vandag het ek toe gegaan vir 'n tweede opinie.

Dit was nog altyd 'n stryd om my in 'n dokterspreekkamer te kry. Ek kan net nie van die spul hou nie. Miskien het dit te doen met my persepsie van 'n dokter. Of miskien meer my ouers se houding teenoor dokters. Of my houding en persepsie van 'n dokter. Hoe ookal, die punt bly staan dat ek 'n onaangename krieweling ervaar as ek in die spreekkamer instap.

Dalk het dit te doen met die feit dat ek nou nog nie 'n kindersiekte soos waterpokkies of pampoentjies of masels gehad het nie. Of dat ek nooit in my skoolloopbaan afwesig was nie. Ek dink my immuunstelsel is redelik goed, behalwe nou vir die keer toe ek in my tweedejaar amper longontsteking gekry het... maar dit was bloot omdat ons elke aand in die reën uitgegaan het na die watergate van die Bos.

So bevestig die tweede voetman dat ek wel probleemvoete het. Soveel so dat daar gekap, getimmer, gekerf, gespoeg en geplak gaan moet word. So gou as moontlik, verkieslik binne die volgede 5 jaar, anders mag my voete dalk net nog erger word as nou.

Interessant.

En dié is nog net 'n deeltjie van my avontuurbelaaide lewe.

kleurvolle beknoptheid

My lewe is baie vol.

Daar is nie baie mense wat kan spog met so 'n interessante lewe soos ek nie. Dit gaan nogal tyd neem om julle op datum te kry. Ek sweer ek kon al boekdele skryf oor die afgelope jaar. Boekdele!

Die ergste van alles, sodra ek daaroor nadink en besluit dat ek dit wil neerpen, dan voel dit asof ek besig is met 'n fiksionele meesterstuk! Miskien is dit 'n bedekte seën. Dis net moeilik, want iewers tussenin moet ek besluit, is dit deel van die probleem, of is dit deel van die oplossing.

Een ding is duidelik, ek het nodig om uiting te gee an al hierdie komplekse vrae. Dit mag dalk net opwindend raak, jy mag dalk net 'n paar nuwe dinge leer. Uitdrukkings, sê-goedjies, sienings en uitlatings oor situasies.

Mense fassineer my, dis werklikwaar interessant dié kleurvolle beknoptheid van my lewe!